پژوهشگر هنرهای‌ سنتی و صنایع خلاق گفت: برنامه هفتم توسعه سرنوشت پنج سال آینده مدیریت صنایع‌دستی را تعیین می‌کند. هر چه صنایع‌دستی در اسناد بالادستی مانند این برنامه جایگاه پررنگ‌تری داشته باشد از این موقعیت برزخی خارج می‌شود.

به گزارش سفربازی، به نقل از ایرنا، وزارت میراث‌فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی در این شرایط بزنگاه پساکرونایی، همه تمرکز و توان خود را برای حفظ و رونق بازار صنایع‌دستی قرار داده‌اند تا در سه سال پیش‌رو و حتی سال‌های آتی و بلندمدت، بر روی رایزنی با قانون‌گذاران برای ارتقای جایگاه صنایع‌دستی در احکام برنامه هفتم توسعه، برنامه‌هایی را دنبال کنند.

طبق این گزارش، آینده و جایگاه آثار نفیس و فاخر صنایع‌دستی به تداوم سیاست‌های حمایتی دولت و گام‌های منطقی و علمی وزارت میراث‌فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی برای پررنگ‌تر کردن نقش صنایع‌دستی در اقتصاد ملی نسبت به ۶ برنامه قبلی توسعه بستگی دارد که بزرگترین خدمت به جامعه هنرمندان و تولیدکنندگان صنایع‌دستی است.

وضعیت نامطلوب صنایع‌دستی در دو برنامه آخر

به گفته یک پژوهشگر هنرهای‌سنتی و صنایع خلاق، صنایع‌دستی در برنامه‌های پنج ساله توسعه، حداقل در دو برنامه آخر (پنجم و ششم) وضعیت و جایگاه خوبی ندارد، حتی با وجود تاکیدهای مکرری که بر بحث تولید ملی، اقتصاد داخلی و رشد اقتصاد مقاومتی شده، اصلا دیده نشده است که امیدوارم با پیگیری‌های نهاد متولی، احکام بیشتری در برنامه هفتم توسعه درباره صنایع‌دستی قرار بگیرد.

حجت‌الله مرادخانی افزود: برنامه هفتم سرنوشت پنج ساله آینده مدیریت صنایع‌دستی در بخش دولتی و خصوصی را تعیین می‌کند، هر چه صنایع‌دستی در این برنامه پررنگ‌تر باشد متولیان آن در اختصاص اعتبار در بودجه سالانه دست پرتری خواهند داشت. از طرفی، وقتی صنایع‌دستی در سند بالادستی مانند برنامه‌های توسعه، جایگاه پررنگ‌تری داشته باشد از این موقعیت برزخ‌گونه در می‌آید و می‌تواند قابلیت خود را به فعلیت برساند. در این حالت است که توجه سایر نهادها را جمع می‌کند.

جایگاه اصلی صنایع‌دستی در برنامه هفتم

او توضیح داد: در حال حاضر نگاه ترحمی به حوزه صنایع‌دستی وجود دارد؛ در صورتی که صنایع‌دستی مزیت اصلی کشور ما است. اگر آگاهانه به این حوزه بپردازیم، می توانیم بسیاری از مشکلات را حل کنیم. باید در این بزنگاه مهم تدوین برنامه هفتم این حساسیت‌ها شکل بگیرید، لابی‌ها ادامه داده شود و احکام بیشتری در برنامه تصویب شود.

مرادخانی درباره اعطای درجه هنری به هنرمندان صنایع‌دستی توسط وزارت میراث‌فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی، گفت: این مدارج با رتبه‌بندی از یک تا پنج پس از ارزشیابی توسط شورای ارزشیابی از سوی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی به همه هنرمندان اعطا می‌شود. پیش‌تر در این شورا برای ارزشیابی هنرمندان صنایع‌دستی و هنرهای دستی کمیته‌ای تشکیل شده بود که دبیر آن از سوی سازمان (وزارت) میراث‌فرهنگی معرفی می شد. روند اعطای درجه به هنرمندان صنایع‌دستی تا زمان تشکیل وزارت میراث فرهنگی ادامه داشت که ظاهرا مدتی است از سوی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی متوقف شده و به طور کامل به وزارت میراث‌فرهنگی واگذار شده است.

ارزشیابی هنرمندان به صورت تخصصی

او یادآور شد: البته اگر قرار است کل فرایند به وزارت میراث‌فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی واگذار شود، باید قوانین بالادستی آن، چه در قانون وظایف و اختیارات چه در ساختار تشکیلاتی این وزارت‌خانه بلافاصله تدوین و ایجاد شود، البته روند ارزشیابی هنرمندان باید به صورت تخصصی و با تمرکز بیشتری در وزارت میراث‌فرهنگی صورت گیرد و پایه‌های اولیه آن صحیح و اصولی بنا نهاده شود.

او درجه‌های هنری را برای هنرمندان دارای اعتبار معنوی دانست و گفت: این مدارج برای آنها ارزشمند بوده بلکه دارای ارزش حقوقی است؛ به‌طور مثال درجه یک هنری اعتباری معادل مدرک دکتری دارد که هنرمندان به استناد آن می‌توانند عضو هیات‌علمی دانشگاه‌ها و مراکز پژوهشی شوند. این مدارج، تخصص و مهارت ویژه یک هنرمند را نشان می‌دهد که تاییدکننده اعتبار اجتماعی هنرمندان صنایع‌دستی است که سالیان سال در گمنامی مهجور مانده‌اند.

آیا این مطلب مفید بوده؟

میانگین امتیازات ۵ از ۵
از مجموع ۱ رای