مدیر بافت و بناهای تاریخی از اجرای طرح‌های موضعی در ۴۴۰ هکتار حصار ناصری و ۲ هزار هکتار حصار صفوی با هدف احیای محله‌های واقع در مرکز تهران خبر داد.

به گزارش سفربازی، به نقل از ایسنا، نیما نیازمند از برنامه‌های میان‌مدت و کوتاه‌مدت برای احیا و باز زنده‌سازی وضعیت بافت تاریخی تهران خبر داد و گفت: با توجه به ظرفیت فوق العاده تاریخی همه نقاط تهران، بیشتر استعداد بافت و بناهای تاریخی در محدوده حصار صفوی و ناصری تهران واقع شده است.

او با اشاره به احیای محلات تاریخی در سطح شهر و ارائه طرح‌های موضعی در محدوده‌های تاریخی تهران، افزود: همچنین طرح‌های پیشنهادی اجرایی در هر محله بافت تاریخی و قدیمی در حصار صفوی با ۴۴۰ هکتار و حصار ناصری با ۲۰۰۰ هکتار به‌عنوان مرکز تهران قدیم و احیای این محدوده‌ها به‌عنوان هویت شهر تهران در اولویت و دستورکار این مدیریت قرار دارد.

حصار ناصری  قلب تهران است

مدیر بافت تاریخی شهر تهران توضیح داد: احیای هویت معماری و شهرسازی در پایتخت یکی از مهمترین مأموریت‌های مدیریت شهری است. حصار ناصری به‌عنوان قلب شهر امروزین تهران و با مرکزیت حصار صفوی و بازار قدیم قرار دارد.

او با اشاره به اینکه این محدوده تا ۹۰ سال پیش محل اصلی سکونت و فعالیت در واقع کل شهر تهران بوده است، بیان کرد: به همین دلیل امروز به‌عنوان میراث ارزشمند، بی‌بدیل و هویت‌ساز تهران شناخته می‌شود.

نیازمند یادآور شد: این اعتقاد وجود دارد که مدیریت شهری هنگام مواجهه با بافت تاریخی سه رویکرد داشته باشد؛ نخست تفکر انقطاع‌گرایانه و مدرنیستی که به مرکز تاریخی شهر بی‌توجهی کرده و در آن کانسپت‌های شهر مدرن را پیاده‌سازی می‌کند که این یعنی قطع هرگونه ارتباط با گذشته و زدودن حافظه تاریخی و پاک‌سازی میراث گذشته و به معنای خودشیفتگی نوگرایی در شهر است.

بافت تاریخی نیز بخشی از شهر است

مدیر بافت و بناهای تاریخی شهر تهران با اشاره به رویکرد دوم، گفت: دومین رویکرد حفاظت‌محور است؛ در این نگرش، بافت تاریخی را قسمت تاریخی شهر می‌داند و آن را به این خاطر، از کل شهر جدا کرده و خطی دور آن می‌کشد. در اینجا شهر را از بافت جدا می‌کند و این یعنی بریدن قسمتی از بدن که بعد از جدا شدن، دیگر زنده نیست. باید درک کنیم که تمام شهر یک واحد و یک پیکر است.

او با اشاره به رویکرد سوم گفت: رویکرد سوم به عنوان رویکرد تعامل یافته و الگو، این است که ما به‌دنبال «حفاظت و مرمت و احیا» بافت تاریخی هستیم. حفاظت و مرمت به معنی مدیریت تغییر با مدیریت توسعه است.

نیازمند افزود: بافت تاریخی نیز بخشی از شهر است که نیازمند توسعه درون‌زاست. هنر مدیریت شهری این است که بتواند توسعه را طوری مدیریت کند که در عین حال حفاظت هم در آن اتفاق بیفتد.

توسعه بافت جدید شهری؛ بی‌توجهی به بافت تاریخی

به گفته او، مرمت به این معنا نیست که به صورت «موزه‌ای» به بافت تاریخی نگاه کنیم و نباید از توسعه بافت تاریخی غافل بود.

مدیر بافت و بناهای تاریخی شهر تهران بیان کرد: توسعه بافت‌های جدید شهری در کنار عدم توجه به بافت تاریخی و دگرگونی فرم و ساختار محله‌های قدیمی، به معنای گسترش عناصر کالبدی جدید و فراموشی عناصر تاریخی است.

نیازمند تاکید کرد: متاسفانه امروزه این بافت‌ها بدون برنامه باقی مانده‌اند، تا حدی که امروزه عملا بر اساس تقاضا است که تعیین می‌شود چه اتفاقی باید در این محدوده‌ها رخ دهد؛ این همان آسیب مدیریتی رایج است.

آیا این مطلب مفید بوده؟

میانگین امتیازات ۳ از ۵
از مجموع ۳ رای