مناره‌های دارالضیافه؛ فانوس راه مسافران قدیم

اصفهان یکی از شهرهای تاریخی ایرانه که لقب نصف جهان را به نام خودش ثبت کرده و گوشه و کنار اون پر شده از بناهای سنتی و آثار ارزشمندی که هنر معماری دوره‌های مختلف تاریخ رو به نمایش گذاشته. مناره‌های دارالضیافه هم یکی از این بناهاست که قدمت اون به قرن هشتم هجری برمیگرده و به عنوان آثار ملی ایران به ثبت رسیده. مناره در لغت به معنی نشانه هست و در گذشته برای هدایت مسافران چراغ‌هایی رو روی مناره‌ها روشن می‌کردن تا کسانی که از اون شهر عبور می‌کنن راه رو گم نکنن، همچنین مناره محلی برای اذان گفتن و نمادی برای پیروزی به شمار میومده.

نمایی از مناره‌های دارالضیافه

معماری مناره‌های دارالضیافه هم مثل سایر بناهای تاریخی این شهر از معماری خاصی بهره‌مند شده که باعث عظمت و شکوه دو چندان اون شده. بالای سردر، دو گلدسته مدور آجری وجود داره که با مقرنس کاری و کاشی‌های رنگی تزئین شدن و ردی از کاشی‌های فیروزه‌ای در بافت آجری اون جا خوش کرده، ارتفاع این مناره‌ها ۳۸ متره و بر روی پایه‌های هشت ضلعی بنا شده و کتیبه مقرنس بالای مناره‌ها با خط ثلث روی کاشی‌های لاجوردی نوشته شده.

تاریخچه دو مناره دارالضیافه

تزئینات و سبک معماری دو مناره دارالضیافه به ما میگن که این سازه تاریخی به دوره ایلخانی برمی‌گرده. البته، برخی باور دارن که این منار‎ه‌ها به دوره سلطان سنجر سلجوقی مربوط میشن، اما دقیقا نمیشه گفت که این ادعا درسته یا نه. چون کتیبه‌هایی که در این مکان وجود داره در طول تاریخ دچار فرسایش شدن و اطلاعات دقیقی رو نشون نمیدن. اما تزئینات این بنا به خوبی ب‎ه جا مونده، پس در اینکه قدمت اون حداقل به دوره ایلخانی برمی‎گرده هیچ شکی نیست.

تاریخچه دو مناره دارالضیافه

یک روایت دیگه درمورد تاریخچه منار‎ه‌های دارالضیافه وجود داره که میگه این مناره‌ها، بازمونده‌‎ای از یک عمارت بزرگ‎تر هستن. از اونجایی که لغت دارالضیافه به معنای مکانی برای مهمانی یا پذیرایی هست، میشه این حدس رو زد که عمارت مربوطه یک مهمانسرا بوده باشه. همچنین، این مناره‎ها به دارالضیا هم مشهور بودن و از اونها برای هدایت مسافران به این مهمانسرا استفاده می‎کردن. به‎طوریکه بر بالای این مناره‎ها آتیش روشن می‎کردن تا مسافران از راه دور مشاهده کنن.

معماری منار‎ه‌های دارالضیافه چطوریه؟

به ظاهر ظریف مناره‌ها نگاه نکن، این سازه‌ها بسیار پردوام هستن که این ویژگی رو از نوع معماری‌شون به ارث بردن! از ویژگی‌های معماری این سازه‌ها که باعث دوام اونها میشه، میشه به این موضوع اشاره کرد که این سازه‌ها سقف ندارن. پس بارش باران هیچ تاثیری در فرسایش اونها نداره.

معماری مناره‌های دارالضیافه

اگه یک نگاه کلی به این مناره‌ها بندازیم، میشه معماری اونها رو به ۴ بخش اصلی تقسیم کرد. این بخش‌ها شامل پایه، ساقه، سرپوش و راس میشن. از پایین به بالا، یک ساق وجود داره و در قسمت بالایی یک طوق وجود داره که به گلوگاه شناخته میشه. در بالای گلوگاه، قسمتی به صورت چتر وجود داره که بهش نعلبکی میگن. در آخرین قسمت مناره، بخشی به نام تاج قرار گرفته.

مناره‌های دارالضیافه کجاست

بالای سردر مناره‌ها، دو گلدسته زیبای آجرکاری شده وجود داره که با تزئیناتی مثل مقرنس کاری و کاشی‌های رنگین، پوشش داده شده. کاشی‌های این مناره‌ها به رنگ فیروزه‌ای هستن و در بافت شطرنجی و آجری دیده میشن. هر کدوم از مناره‌ها با ارتفاع ۳۸ متر بر روی یک پایه ۸ ضلعی قرار گرفتن. در بالای اونها یک کتیبه مقرنس وجود داره که با خط ثلث بر روی کاشی لاجوردی اونها متن نوشته شده. اما در حال حاضر، چیز زیادی از این متن به جا نمونده. از این متن فقط یک آیه دیده میشه که این موضوع می‌تونه تاییدی باشه واسه نظریه مسجد بودن این مکان در گذشته.

آدرس مناره‌های دارالضیافه کجاست؟

مناره‌های دارالضیافه اصفهان رو می‌تونی در چهارراه ابن سینا، درخیابان کمال پیدا کنی. این مسیر رو می‌تونی با خودروی شخصی یا وسیله  نقلیه عمومی طی کنی. نزدیک‌ترین ایستگاه مترو به این مکان در ایستگاه میدان شهدا قرار داره. این ایستگاه حدود ۴ کیلومتر از این مکان فاصله داره. این مسافت رو می‌تونی به صورت پیاده یا با تاکسی بگذرونی تا به این مناره‌ها برسی. اگه از اتوبوس استفاده می‌کنی می‌تونی در میدان امام علی پیاده بشی.

باتوجه به مطالبی که درمورد مناره‌های دارالضیافه گفتم، نظرت درمورد این مناره‌ها چیه؟ آیا قبلا از اونها بازدید کردی؟ درصورتی که مناره‌های دارالضیافه رو از نزدیک دیدی، نظر خودت درمورد این مناره‌ها رو برای من بنویس.