نشنال جئوگرافیک (که قبلاً مجله نشنال جئوگرافیک، گاهی اوقات با نام NAT GEO نامیده می‌شد) یه مجله ماهانه محبوب آمریکاییه که توسط شرکای نشنال جئوگرافیک منتشر میشه. این مجله که به خاطر عکاسی خبری خودش شناخته شده، یکی از پرخواننده‌ترین مجلات تمام دورانه. قسمت جذاب این مجله برای من بخشاییه که ایران رو معرفی کرده. اون جاهای که از زیبایی ایران گفته انقدر خوندنی و قشنگه که دل آدم رو با خودش می‌بره به خاطر همینم هست که ما ایرانیا باید روز نشنال جئوگرافیک رو به خوبی یادمون بمونه. اون داره به ما کمک می‌کنه که تو ذهن دنیا بمونیم.

توی این متن از مجله گردشگری سفربازی می‌خوام براتون از روز نشنال جئوگرافیک بگم. در ادامه هم براتون می‌نویسم که چه جاهایی از ایران به نظرشون خیلی جذاب و خاصه. جاهایی که خیلی از ما هنوز ندیدیم و باید تاسف خورد واقعا.

کاور یکی از مجلات نشنال جئوگرافیک

روز نشنال جئوگرافیک کمی با این مجله آشنا شیم

این مجله در سال ۱۸۸۸ به عنوان یه مجله علمی و نه ماه بعد از تأسیس انجمن راه افتاد، اما اکنون یه مجله محبوبه. در سال ۱۹۰۵، شروع به استفاده از تصاویر کرد، سبکی که به خاطر اون مشهور شد. اولین عکس‌های رنگی اون در دهه ۱۹۱۰ ظاهر شد. در طول جنگ سرد، این مجله متعهد شد که دیدگاهی متعادل از جغرافیای فیزیکی و انسانی کشورا ارائه بده. بعداً مجله به صراحت در مورد مسائل زیست‌محیطی صحبت کرد. از سال ۲۰۱۹، سهام کنترلی توسط شرکت والت دیزنی نگهداری میشه.

موضوعات و ویژگی‌ها عموماً مربوط به جغرافیا، تاریخ، طبیعت، علم و فرهنگ جهانیه. این مجله به دلیل ظاهر متمایز خودشه که شناخته شده، فرمت براق ضخیم مربعی با حاشیه مستطیلی زرد. مکمل‌های نقشه از نقشه‌های نشنال جئوگرافیک همراه با اشتراک‌ها در اختیار خریدارا قرار می‌گیره.

از سال ۱۹۹۵، این مجله در سراسر جهان در نزدیک به ۴۰ نسخه به زبان محلی منتشر میشد و تیراژ جهانی اون حداقل ۶.۵ میلیون در ماه بود (از حدود ۱۲ میلیون در اواخر دهه ۱۹۸۰ کاهش پیدا کرد)، از جمله ۳.۵ میلیون نسخه در ایالات متحده. از اکتبر ۲۰۲۲، صفحه اینستاگرام اون ۲۴۳ میلیون دنبال کننده داره که بیشترین تعداد فالوور از هر حسابی که متعلق به یه فرد مشهور نیست. از سال ۲۰۱۵، مجله برنده ۲۵ جایزه مجله ملی شده.

روز نشنال جئوگرافیک رو به خاطر همین شهرته که نامگذاری کردن. میشه گفت تنها مجله تخصصیه که به خوبی تونسته مخاطب خاص خودش رو جذب کنه و از طرفی هم به این خاطر که نیروهای خبره‌ای رو در اختیار گرفته محتوایی که تولید می‌کنه هم محتوای بسیار ارزشمند و تکیه. این محتوا معمولا به عنوان سورس و منبع توسط بقیه مجله‌ها مورد استفاده قرار می‌گیره.

نسخه الکترونیکی مجله نشنال جئوگرافیک اونو محبوب‌تر کرد

در اواخر دهه ۱۹۹۰، مجله شروع به انتشار کامل نشنال جئوگرافیک کرد، خلاصه‌ای الکترونیکی از تمام شماره‌های گذشته مجله رو توی این نسخه جمع کرد. بعدش به دلیل کپی‌رایت مجله به عنوان یه اثر جمعی در گرینبرگ علیه نشنال جئوگرافیک و موارد دیگه شکایت کرد و به طور موقت مجموعه رو پس گرفت. مجله در نهایت در اختلاف پیروز شد و در ژوئیه ۲۰۰۹ انتشار تمام شماره‌های گذشته رو تا دسامبر ۲۰۰۸ از سر گرفت. شماره‌های اخیر بعداً به مجموعه اضافه شد. آرشیو و نسخه الکترونیکی مجله به صورت آنلاین در دسترس مشترکین مجله است.

در سپتامبر ۲۰۱۵، انجمن نشنال جئوگرافیک مجله رو به شرکای نشنال جئوگرافیک منتقل کرد، که در اون فاکس قرن بیست و یکم ۷۳ درصد سهام کنترلی رو در اختیار داشت. در دسامبر ۲۰۱۷، قراردادی برای دیزنی برای خرید فاکس قرن ۲۱ اعلام شد، از جمله علاقه به شرکای نشنال جئوگرافیک. این خرید در مارس ۲۰۱۹ تکمیل شد که واحد انتشارات NG Media به طور عملیاتی به انتشارات Disney Worldwide منتقل شد.

مجلات نشنال جئوگرافیک

نشنال جئوگرافیک و تمرکز بر بعد علمی دنیا

همونطور که قبلا گفتم در طول جنگ سرد، این مجله متعهد شد که دیدگاهی متعادل از جغرافیای فیزیکی و انسانی کشورهای فراتر از پرده آهنین ارائه بده. این مجله مقالاتی در مورد برلین، اتریش اشغال شده، اتحاد جماهیر شوروی و چین کمونیست چاپ می‌کرد که عمداً سیاست رو کم اهمیت جلوه می‌داد تا بر فرهنگ تمرکز کنه. نشنال جئوگرافیک در پوشش خودش از مسابقه فضایی، بر دستاوردهای علمی تمرکز داشت، در حالی که تا حد زیادی از اشاره به ارتباط این مسابقه با ساخت سلاح های هسته ای اجتناب کرد. همچنین مقالات زیادی در دهه‌های ۱۹۳۰، ۱۹۴۰ و ۱۹۵۰ در مورد ایالت‌ها و منابع اونا به همراه نقشه‌های تکمیلی هر ایالت وجود ارائه داد. بسیاری از این مقالات توسط کارکنان قدیمی مانند فردریک سیمپیچ نوشته شده. همچنین مقالاتی در مورد موضوعات زیست شناسی و علوم در اون دوره وجود داشت.

در سال‌های بعد، مقالاتی در مورد موضوعاتی مثل مسائل زیست‌محیطی، جنگل‌زدایی، آلودگی شیمیایی، گرم شدن کره زمین و گونه‌های در خطر انقراض آشکار شد. موعات بیشتر دور و بر فلز، گوهر، محصول غذایی، یا محصول کشاورزی، یا ی کشف باستان شناسی بودن. الان روال اینه که شماره یک ماه کامل به یه کشور، تمدن گذشته، منابع طبیعی که آینده اون در خطره یا موضوعات دیگه اختصاص پیدا می‌کنه. در دهه‌های اخیر، انجمن نشنال جئوگرافیک مجلات دیگه‌ای رو با محوریت ‌ای متفاوت رونمایی کرده. در حالی که این مجله در گذشته مقالات طولانی ارائه می‌کرد، شماره‌های اخیر مقالات کوتاه‌تری دارن.

نظر نشنال جئوگرافیک در مورد ایران چیه؟

مجله نشنال جئوگرافیک در دو بخش از ایران یاد کرده. این بخش‌ها شامل «ایران مدرن و پایتخت اون» و «طرح‌های کاروان‌های ایرانی» میشه که از سوی انجمن نشنال جئوگرافیک در واشنگتن دی سی به چاپ رسیده و با توجه به گذشت یه قرن از انتشار، نسخه الکترونیکی موجود از اون کیفیت چندان مطلوبی نداره اما اطلاعات و عکس‌های گوناگونی از جغرافیای کل ایران و تهران به عنوان پایتخت، اقوام گوناگون و نوع پوشش زنان و مردان ایرانی، برگزاری مراسم‌های مذهبی چون محرم، کسب‌وکارهای اون زمان مردم، تکنولوژی‌های به‌روز مورد استفاده، سیر تحول و تبدیل بیابونا و مناطق بایر به مناطق شهری و میادین و مناطق مهم در بافت شهر و همچنین اطلاعات دیگه‌ای درباره سبک و سیاق زندگی ایرانیان ارائه می‌ده.

همچنین در این شماره از مجله نشنال جئوگرافیک، گزارشی از صعود به قله دماوند هم اومده که از اون به عنوان «اُلمپ پارسی» یاد شده است (اُلمپ بلندترین کوه در یونانه که جایگاه ویژه‌ای در اساطیر یونانی به خودش اختصاص داده).

یه سری توی اون بخش از طرح‌های کاروان‌های ایرانی می‌تونید تصاویری از زنان قدیم رو ببینید که با پوشش اون دوره اومدن و جلوی دوربین نشنال جئوگرافیک ایستادن.

بندر انزلی

تصاویر بندر انزلی در مجله قدیمی نشنال جئوگرافیک

وقتی به نسخه قدیمی این مجله سر بزنید تازه می‌بینید که ایران توی مسیر توسعه چه پستی و بلندی‌هایی رو پشت سر گذاشته. امروز وقتی بندر انزلی رو می‌بینید کاملا یه شهر مدرن و امروزیه که حتی به هوشمند شدن هم داره فکر می‌کنه ولی وقتی عکس‌های قدیم این شهر رو توی مجله می‌بینیم، می‌بینیم مردم این کشور چه روزهایی رو پشت سر گذاشتن تا امروز به اینجا رسیدن.

ورود اولین قطار به تبریز – عکس از nationalgeographic

ورود اولین قطار به تبریز، ثبت در نشنال جئوگرافیک

دیدن عکسای ناب و قدیمی همیشه حس خوبی به من میده. دیدن اون تصاویر جوری امید رو به روحمون تزریق می‌کنه که شاید بشه گفت هیچ چیزی به این اندازه قدرتش رو نداره. فکر می‌کنم پیدا کردن و دیدن عکس‌های روزی که اولین قطار از راه تبریز وارد ایران شد، برای همه قابل دسترس نباشه. اما مجله بین‌المللی نشنال جئوگرافیک این کار رو برای همه ما ممکن کرده. وقتی سری به این مجله بزنید می‌تونید ببینید که مردم چطور با ترس و لرز به این غول ب شاخ و دم نگاه می‌کنن و چطور حس وحشت رو میششه از توی عکس به خوبی دید.

شهر تبریز مدرنیته بودن امروزش رو مدیون همون روزاییه ه در مقابل عقب ماندگی‌ها ایستاد و از تکنولوژی استقبال کرد. قطار با اومدنش به این کشور شناخت فرهنگ‌ها رو آورد. کسانی که تا دیروز نهایتا همسایه بغل دستی خودشون رو می‌دیدن، امروز می‌تونستن آدمایی رو مشاهده کنن که از کشورهای دیگه با لباس‌ها و زبان‌های دیگه از ایران رد میشدن.

درسی که میشه از تاریخ گرفت اینه که، با باز بودن مرزها به روزی فرهنگ‌ها، کالاها و رسوم دیگه میشه پیشرفت کرد و بستن مرز تا مدت کوتاهی بیششتر دوام نداره. یعنی این استادگی باعث عقب‌ماندگی هم میشه.

آرامگاه کوروش کبیر – عکس از nationalgeographic

آرامگاه کوروش کبیر در مجله نشنال جئوگرافیک

یکی از تصاویر زیبای این مجله، آرامگاه کوروش کبیره که میشه ابهت رو به زیبایی در این تصویر دید. نگاه مردم دنیا به کسی که شعارش در دوره‌ای که آدما جز به شکمشون فکر نمی‌کردن، پندار نیک بوده، نشون میده که ایرانی به خوبی به دنیا معرفی شده. مردم دنیا مارو با این نمادها می‌شناسن و این باعث افتخاره این خاکه. کشوری که دارای پیشینه تاریخی غنی هست و دنیا هم اینو به خوبی درک کرده.

دروازه قرآن شیراز

دروازه قرآن شیراز در مجله نشنال جئوگرافیک

دروازه قرآن یکی از دروازه‌های به جای مونده از دوره‌های قدیم در شیرازه که امروزه به عنوان یکی از آثار تاریخی این شهر به حساب میاد و در شمال شهر قرار داره و جز دروازه ورودی شمال شیراز حساب میشه. در بالای دروازه دو نسخه قرآن دستنویس به خط ثلث عالی منسوب به ابراهیم سلطان نوه شاهرخ تیموری قرار داشت. در سال ۱۳۱۶ هجری شمسی دو قرآن خطی موجود در اون به موزه پارس انتقال یافت که همچنان در این موزه نگهداری می‌شن.

نشنال جئوگرافیک عکسای قدیمی این دروازه رو توی مجله ثبت کرده عکسایی که فک کنم ندیده باشید. توی این تصویر مصالح با حیوانات بارکشی مثل الاغ جابه‌جا میشه تا به دست مرم برسه و اونا بتونن دروازه رو درست کنن. توی اون دوران دروازه اصلی‌ترین مسیر برای رفت‌وآمد بود و مردم باید حتما از زیر این دروازه عبور می‌کردن.

national geographic

زیباترین جاذبه‌های طبیعی ایران از نگاه نشنال جئوگرافیک

طبیعت موهبی خدادادیه که در چهار گوشه‌ی  ایران چهارفصل، چهره‌های متفاوتی از خودش رو به نمایش گذاشته. قلم موی آفرینش، کشور عزیزمون رو به حضور جاذبه‌های طبیعی بسیاری آراسته تا ساکنانش از لحظه لحظه‌ی بودن در بین زیبایی‌های اون لذت ببرن و از بین اونا مقصدی رو برای یافتن آرامش انتخاب کنن.

همیشه تصورم اینه وقتی خداوند داشته ایران رو خلق می‌کرده با خودش گفته، مردم ایرن لیاقت بیش از اینو دارن که فقط یه نوع آب و هوا رو تجربه کنن. اونا باید بتونن در زمستون، به جای گرم برن و در کنار ساحل آفتاب بگیرن یا اینکه توی تابستون از گرما فرار کنن و خودشون رو به جاهای سردسیر برسونن. خداوند به این فکر کرده که ما در کنار موهبت‌ها و ثروت زیرزمینی که داریم باید بتونیم روی زمین هم در آسایش زندگی کنیم. درسته که امروز ما نتونستیم از اون موهبت زیرزمینی به خوبی استفاده کنیم و به این مردم آرامش هدیه بدیم، ولی باید تلاش کنیم نذاریم این موهبت روی زمین نابود بشه، که متاسفانه در نگهداری این محبتی که خداوند بهمون کرده بسیار سهل‌انگاریم. انگار فرهنگ حفظ اون چیزی که به ما ارزانی داده شده، در ما از بین رفته و حس می‌کنیم چون از نظر اقتصادی منابع زیرزمینی به خوبی مدیریت نشده و نتونسته بهمون کمک کنه، پس باید منابع روی زمین رو هم نابود و کرد و برای همیشه اونارو از بین برد.

شهرهارو به اتاق‌های گازی تبدیل کردیم که امروز حتی نفس کشیدن هم در اونا سخت شده. پناه بردن به طبیعت برامون مقدور نیست و روز به روز زندگی داره بیشتر از گذشته برامون طاقت‌فرسا میشه. این در حالیه که، باید خودمون اولین قدم‌ها رو برای حفظ موهبت خدادادی برداریم. نباید منتظر روزی باشم که طبیعت با خشمش همه ما رو در هم بکشه و بهمون بفهمونه که لیاقت اون چیزی که بهمون داده شده رو، نداشتیم.

باداب سورت مازندارن – عکس از nationalgeographic

باداب سورت مازندران، چشمه ای به شکل پلکانی

باداب سورت، چشمه‌ای پلکانی تراورتنی بی‌نظیر در ایران و کم‌نظیر در جهانه که واقع در روستای ارست بخش چهاردانگه‌ی شهرستان ساری واقع شده. این چشمه توسط سازمان میراث فرهنگی در سال ۱۳۸۷ پس از کوه دماوند به عنوان دومین میراث طبیعی ایران در فهرست آثار ملی ایران ثبت شد. ثبت جهانی این باداب نیز پس از پاموک‌کاله ترکیه، به عنوان دومین چشمه آب شور جهان بوده‌است. برای رسیدن به این محل باید از جاده کیاسر که اتصال دهنده شهر ساری به دامغانه، سفر رو آغاز کنید. قبل از ورود به جاده اصلی حتماً از میزان بنزین و سلامت خودرو و اقلام مصرفی همچون آب و تغذیه همراهی اطمینان حاصل کنید. چون توی مسیر جایی برای خریدن این اقلام نیستو ضمنا تا جایی از مسیر ماشینتون همراهی می‌کنه از یه جایی دیگه باید پیاده شید  روی پاهاتون حساب کنید. اگه بخوام بگم بهترین فصل واسه رفتن به باداب سورت کی هست، به نظرم اوایل زمستون که هوا هنومز انقدر سرد نده می‌تونید سفر خوبی به این بخش داشته باشید. آخه یه مه خیلی زیبا دور چشمه رو گرفته و اصلا هوا گرم نیست که کلافه بشید.

از نظر نشنال جئوگرافیک باداب سورت یکی از جاذبه‌های اصلی کشور ماست که من فکر می‌کنم خیلی از ما هنوز اونو از نزدیک ندیدیم.

کوه دماوند، سمبل تشخیص میزان آلودگی هوا

کوه دماوند در قسمت مرکزی رشته کوه البرز و در جنوب دریای خزر و در بخش لاریجان شهرستان آمل قرار داره. کوه دماوند از نظر تقسیمات کشوری در استان مازندران قرار داره که زمانی که هوا صاف و آفتابیه از شهرهای تهران، ورامین، قم و همچنین کرانه‌های دریایی خزر قابل رویته. این قله آتشفشانی ۳۸۵۰۰ سال پیش برای آخرین بار فوران کرده و امکان داره این اتفاق مجدد رخ بده. قطر دهانی قله دماوند از یخ پوشیده شده و به ۴۰۰ متر می‌رسه. پایگاه ملی داده‌های علوم زمین ایران و وب‌گاه رصد‌خونه زمین ناسا، ارتفاع ۵۶۷۰ متر و ۵۶۷۱ متر رو برای این کوه ذکر کردن. ارتفاع نسبی دماوند، حدود ۴۶۶۱ متره که دماوند رو در رده دوازدهم بلندترین قله‌های دنیا از نظر ارتفاع نسبی قرار میده. کوه دماوند در تاریخ ۳۰ تیر ۱۳۸۷ به عنوان نخستین اثر طبیعی ایران در فهرست آثار ملی کشورمون ثبت شد. راستی این کوه در سال ۱۳۸۱ به عنوان اثر طبیعی ملی در شمار مناطق چهارگانه ارزشمند در نظر حفاظت محیط زیست قرار گرفته. گردشگران تور تهران می‌تونن به راحتی از طریق جاده هراز خودشون رو به قله برسونن.

از نگاه نشنال جئوگرافیک این کوه از ارزش زیادی بین ایرانیا برخورداره و در همه جا به ویژه در ادبیات و افسانه‌های این کشور، ردپایی از اون مشاهده میشه و حضورش در عرفان و شعر پارسی کاملا مشهوده.

دشت لوت – عکس از nationalgeographic

دشت لوت یکی از بزرگترین بیابان‌های جهان

کویر لوت در جنوب شرقی ایران واقع شده و لقب بکرترین نقطه ایران رو یدک می‌کشه. «لوت» در زبان بلوچی که از زبان‌های شمال غربی ایران محسوب می‌شه، به‌معنای برهنه، بی‌آب‌وعلف، تشنه و خالی از همه‌چیزه و هم‌تراز واژه «لات» قرار می‌گیره که با کمی اغراق، به‌توصیف ویژگی‌های مناطق بیابانی می‌پردازه. بخش عمده این بیابون بزرگ رو ماسه‌زار و ریگ‌زار تشکیل می‌‌ده و سایر بخش‌های اون، جغرافیای کویری داره؛ بنابراین می‌شه در خصوص دو اصطلاح بیابون و کویر، تمایز قایل شد و در به‌کار بردن اونا به‌جای یکدیگر، تجدیدنظر کرد.

کویر لوت محدوده‌ای وسیعه که بخش‌هایی از سه استان پهناور سیستان و بلوچستان، خراسان جنوبی و کرمان رو در بر گرفته. این پهنه سوزان و کمتر شناخته شده که از شمال به جنوب امتداد یافته، از غرب با گسل «نای‌بند» و از شرق با گسل «نهبندان» محدود می‌شه. میانگین طول بیابان لوت در راستای شمال به جنوب اون ۹۰۰ کیلومتر و از غرب به شرق، ۳۰۰ کیلومتر برآورد شده.

از نگاه نشنال جئوگرافیک کویر لوت یه فضای رویاییه که درست در میان ایران قرار گرفته. درست مثل یه جواهر این وسط در حال درخشیدنه. از نگاه اونا، حتی خاک این کویر هم ارزشمنده و جونورایی که توی این خاک در حال زندگی هستن، برای محیط زیست ارزشمند هستن.

دریاچه ارومیه – عکس از nationalgeographic

دریاچه ارومیه گوشه‌ای از عظمت خالق

دریاچه ارومیه بزرگ‌ترین آبگیر دائمی در آسیای غربی و از جاهای دیدنی ارومیه‌اس که آب اون از ۶۰ رودخانه نظیر زرینه‌رود، باراندوز، شهرچای، نازلو سیمینه‌رود، تلخه‌رود، گادر و زولا تامین می‌شه و بسیار شوره. سیمینه رود و زرینه رود از بزرگ‌ترین رودخونه‌های حوضه آبریز دریاچه هستن که نقش بسزایی بر میزان آب دریاچه دارن. بارش برف و بارون و چشمه‌های درون دریاچه هم در تامین آب دریاچه موثر بودن. متاسفانه، با توجه به شوری آب دریاچه ارومیه و اینکه در انتهای حوضه قرار داره، بخش زیادی از آب‌های ورودی به اون به‌سرعت تبخیر می‌شن. به‌عنوان مثال، دو جزیره اشک و کبودان به‌شدت تحت‌تاثیر خشک‌شدن دریاچه ارومیه قرار گرفته و بسیاری از گونه‌های حیات‌وحش خودشون رو از دست دادن. این جزایر زمانی زیستگاه اصلی دو گونه مهم گوزن زرد ایرانی و قوچ و میش ارمنی بودن که به‌دلیل شرایط نامناسب دریاچه در سال‌های اخیر، در معرض خطر قرار گرفتن.

چندین دهه خشک‌سالی پیاپی، استفاده از منابع آبی حوضه آبریز دریاچه برای سدسازی و آبیاری مزارع، افزایش دمای هوا در تابستان و افزایش تبخیر و همچنین افزایش تقاضای آب در بخش کشاورزی، ساخت‌وسازهای بی‌رویه، باعث تسریع روند خشک‌شدن دریاچه شدن.

باعث خجالته اگه بگیم که این دریاچه برای مردم دنیا از جمله مجله نشنال جئوگرافیک بیشتر از مردم خودمون ارزش داره. خشک شدن این دریاچه یکی از نقاط ضعف روزمه ما محسوب میشه و باید به نسل‌های بعدی جواب بدیم.

ترکمن صحرا – عکس از nationalgeographic

ترکمن صحرا، پوشیده از خاک‌های قهوه‌ای رسوبی

ترکمن‌صحرا منطقه‌ای جغرافیایی در شمال شرقی ایرانه. از لحاظ موقعیت جغرافیایی این منطقه از مغرب به دریای خزر و از شمال به جمهوری ترکمنستان محدود می‌شه که با طول ۴۰۰ کیلومتر از غرب به شرق گسترده شده و از مشرق به خراسان و منطقه نیمه‌خشک بجنورد و دره‌گز و از جنوب به کوهپایه‌های جنگلی البرز شمالی محدوده. شیب زمین از جنوب به شمال و از شرق به غرب در امتداد شبکه آب‌ها و رودهایی که به دریای خزر می‌ریزه، کاهش پیدا می‌کنه. منطقه ترکمن صحرا تاریخی بسیار کهن داره. این منطقه به علت همجواری با شهرها، مناطق باستانی معروفی چون داهه، نیشابور، مرگیانا، نیسا، تپورستان و کومشه. اکثریت نسبی جمعیت ترکمن صحرا روا ترکمنها تشکیل می‌دن که مردمانی ترکمن و اهل سنت(حنفی) هستن.

از نگاه نشنال جئوگرافیک ترکمن صحرا، جاییه که باید در حفظ و نگهداریش تلاش زیادی بشه.  گنبد قابوس که نمونه‌ای برجسته از طراحی اسلامی بر مبنای فرمول‌های هندسی محسوب میشه و الگویی برای بناهای آرامگاهی در سراسر ایران، آناتولی و آسیای مرکزیه توی این دشت قرار گرفته.

قشم – عکس از nationalgeographic

جزیره قشم بزرگترین جزیره ایران و خلیج‌فارس

این جزیره از شمال به شهر بندرعباس، مرکز بخش خمیر و قسمتی از شهرستان بندرلنگه، از شمال‌شرقی به جزیره هرمز، از شرق به جزیره لارک، از جنوب به جزیره هنگام و از جنوب‌غربی به جزایر تنب بزرگ و کوچک و بوموسی محدود می‌شه. نزدیک‌ترین بندر در ساحل اصلی کشور به جزیره قشم، بندرعباسه که فاصله اون تا محل سربندر قشم ۸/۱۰ مایل دریایی (۲۰کیلومتر)ه. نزدیک‌ترین فاصله این جزیره به ساحل اصلی کشور، در دماغه شمالی جزیره، در محل بندر لافت (در جزیره قشم) تا بندر پل، در شهرستان خمیر (در ساحل اصلی کشور) که فاصله اون در حدود یه مایل دریایی (۱۸۰۰ متر) بوده و محل احداث پل خلیج‌فارس هست البته در آینده.

از نظر نشنال جئوگرافیک، این جزیره به عنوان نخستین ژئوپارک ایران در فهرست میراث جهانی یونسکو قرار داره و وجود غارهای نمکی، جنگل‌های حرا (مانگروها)، صخره‌های مرجانی، زیستگاه‌های لاک‌پشت دریایی و … اون رو به یکی از بهترین مقاصد گردشگری تبدیل کرده.

آبشار مارگون – عکس از سایت nationalgeographic

آبشار مارگون، بلندترین آبشار چشمه‌ای در جهان

آبشار مارگون یکی از آبشارها در ایرانه که در اردکان، سپیدان در کشور ایران واقع شده‌. این آبشار بلندترین آبشار چشمه‌ای در جهانه. این آبشار در حقیقت سرچشمه رودخانه‌اس و در بالای کوه هیچ رودخونه‌ای نیست، بلکه از بدنه دیواره صخره‌ای کوه، بیش از چند هزار چشمه وجود داره که آب از اونا به بیرون ریخته می‌شه. مسیر دسترسی به آبشار تا نزدیکی آبشار ماشین رو بوده و در ادامه مسیری آسون برای پیاده‌رویه. مسیر منتهی به آبشار که از مجاورت روستاهای اطراف می‌گذره، در فصل زمستون برف گیر بوده و گاهی راه‌های ارتباطی کاملاً قطع می‌شه. رسیدن به این آبشار از استان فارس، شهرستان سپیدان، منطقه مارگون یا از یاسوج، کاکان، منطقه مارگون میسره. آبشار مارگون به دلیل بن‌بست بودن و واقع شدن در دره پرشیب، دارای فضای کمی برای نشستن و پارک خودروئه که در هنگام ازدیاد گردشگران به ویژه در روزهای تعطیل فصل تابستون، مشکلات ترافیکی زیادی برای گردشگران و روستاییان پدید میاد.

از نظر نشنال جئوگرافیک، این منطقه دارای گیاهان و حیات وحش منحصر به فردیه و جاندارانی همچون عقاب، خرس، کفتار و گراز در اون زندگی می‌کنن. البته دانشمندان هشدار دادن که گردشگری نامنظم باعث فرسایش این اکوسیستم‌ها شده و حفاظت بیشتر امری ضروری برای این منطقه به نظر میرسه.

به طور کلی

امروز که مجله‌های بین‌المللی هستن، خیلی مهمه که ببینیم چه تصویری از کشورمون دارن به مردم نشون میدن. نباید از این موضوع با سهل‌انگاری رد بشیم. اینکه تا چند سال پیش، همه فکر می‌کردن مردم ایران هنوز با شتر اینور اونور میرن، یعنی ما نتونستیم تصویر واقعی خودمون رو به اونا نشون بدیم. از الان دگه وظیفه سنگینی روی دوشمون هست. نسل‌های بعدی به تصویری که ما امروز می‌سازیم، نگاه می‌کنن.