روز جهانی شبکههای اجتماعی، ساعت حضورت رو مدیریت کن
اول از همه، روز جهانی شبکههای اجتماعی رو به همهی شمایی که دیگه حتی یادتون نمیاد قدیما وقتتون رو چطوری میگذروندید و کجا از دوست و آشناهاتون خبر میگرفتید، حسابی تبریک میگم. واقعا تا حالا به این فکر کردین که تمام زمانی رو که این روزا دارید توی رسانههای اجتماعی مثل اینستاگرام، تلگرام، لینکدین، واتساپ، تیکتاک و یوتیوب میگذرونید، قبلا دقیقا چیکار میکردید؟ نسل قبلی چه روزای سختی رو میگذروندن، نه؟
توی این متن از وبلاگ گردشگری سفربازی، میخوایم یه مروvی داشته باشیم بر روز جهانی شبکههای اجتماعی و چندتا از اونارو از نظر بگذرونیم. اگر شما هم حسابی اهل این فضاها هستین و از بودن توشون لذت میبرید، با ما همراه باشید که قراره حرفای جذابی بزنیم.
اینستاگرام، یه آلبومه زماندار
روزی که اینستاگرامم رو نصب کردم، اصلا فکرش رو هم نمیکردم که ۱۰ سال بعد، وقتی بازش میکنم با بیش از ۱۰۰۰ تا عکس روبهرو بشم که هم؛ زمان مشخصی داشتن، هم حرف دلم رو زیرش نوشته بودم. من با نگاه کردن به صفحهی اینستاگرامم، میتونستم به یاد بیارم که روز شیراز، خیلی اتفاقی صبح از خواب بیدار شدیم و تصمیم گرفتیم به این شهر سفر کنیم. یا اینکه درست به خاطر میارم، اردیبهشت ۹۷ رو، وقتی از مرور کردن درسای دانشگاه حسابی کلافه شده بودم، با دوستان تصمیم گرفتیم راهی کاشان بشیم. رفتیم، قمصر و نیاسر زیبا رو دیدیم و حسابی استرس رو از خودمون دور کردیم. یواش یواش که پایینتر میرم و عکسای بیشتر رو میبینم، به این نتیجه میرسم که واقعا اینستاگرام برای من یه آلبوم مصوره که تونسته تمام شادی و لذتها، غمها و رنجها، سفرها و سفربازیها، گوشهی خونه کز کردنها، همه و همه رو به خوبی یه جا، ثبت کنه که اگر روزی دلم گرفت و حس کردم توی این دنیا، چیزی به دست نیاوردم و بخش کوچکی از این روزها هیچوقت سهم من نبوده، سری به اکانت اینستاگرامم بزنم و ببینم که چه روزای قشنگی سهم من بوده و اینجا جا خوش کرده.
من روز جهانی شبکههای اجتماعی رو به اینستاگرامم، تبریک ویژه میگم. چون هر روز داره بهم یادآوری میکنه، وجود دارم، هستم، ارزشمندم پس باید قدر خودم و لحظههام رو بدونم.
یوتیوب، یه دانشگاه بدون محدودیت
روزی که قرار شد وارد یوتیوب بشم رو خیلی خوب به یاد دارم. دنبال یه دورهی کامل آموزشی میگشتم و هر جایی که پول داده بودم، نتونسته بودن منو به اون نتیجهای که دلخواهم بود برسونن. تا اینکه، لینک دوم منو راهی یوتیوب کرد. سفر واقعا عجیبی بود. جایی که علم و دانش و خنده و شوخی و سفر و گردش، هیچ محدودیتی نداشت. من با ویدئوهای یوتیوب تونستم به یه متخصص تبدیل بشم. فضای حرفهای آموزشها انقدر دقیق و کامل بودن که اصلا نیازی نبود به دورهی تکمیلی دیگهای فکر کنم. وقتی داشتم، آموزش زبان انگلیسی رو میدیدم، یه ویدئوی سرسبز اون پایینای صفحه، حسابی دلبری میکرد. روش کلیک کردم و با یوتیوب به تاجمحل هندوستان سفر کردم. یه بلاگر هندی، که تمام شهرهای هندوستان رو با جزیئیات تمام از غذاهای ایدئال گرفته تا حتی نقاط ضعفشون، توی ویدئوهای مختلف معرفی کرده بود. وقتی داشتم اونارو میدیدم، گهگاهی چشمهامو میبستمو خودمو توی اون مکان تصور میکردم. من با یوتیوب به شهرهای زیبای این دنیا، مسافرت کردم و توی خیابوناش قدم زدم.
روز جهانی شبکههای اجتماعی رو به یوتیوب تبریک میگم چون به من یادآوری کرد که علم هیچ محدودیتی نداره. به من یاد داد تا برای کسب هر مهارتی خودم رو آماده کنم، با ویدئوهاش منو به سفرای رویایی برد و خستگی از تنم درآورد.
لینکدین، محل نمایش تخصصها
لینکدین انقدر فضای متفاوتی داشت که تا اومدم باهاش خو بگیرم مدت زمان زیادی گذشت، اما وقتی چم و خم کار دستم اومد تازه فهمیدم، اینجا جاییه که باید تخصصم رو به همه نشون بدم. من باید اون چیزی که از یوتیوب یاد گرفته بودم رو به بقیه هم یاد میدادم. پس فعالیتم رو حسابی جدی کردم و هر روز با گفتن از اون چیزایی که بلد بودم، از بقیه خواستم در این مسیر من رو همراهی کنن. من امروز دوستای زیادی توی این فضای حرفهای دارم که میدونم اگر زمانی کارم رو از دست دادم، در کمترین زمان ممکن بهم کمک میکنن تا دوباره در بهترینجا بتونم دانشم رو به نمایش بذارم.
روز جهانی شبکههای اجتماعی رو به لینکدین تبریک میگم که به من یاد داد، در مسیر حرفهای شدن، قدمهای درستی بردارم. کمکم کرد با آدمای درست ارتباط بگیرم و شبکهای از افراد ارزشمند رو در کنارم قرار داد.
تیکتاک، محل یافتن استعدادها
شاید توی نگاه اول، به نظرتون فضای حرفهای نداشته باشه و احساس کنید آش شلهقلمکاریه که یواش یواش داره ته میگیره. اما حقیقتا دیدن کلیپهای سرگرم کننده، به ما یادآوری میکنه که برای پیدا کردن نخبهها، فقط توی دانشگاهها نباشیم. خیلی وقتا خیلی از اونا، توی فضاهایی کاملا صمیمی دارن هنر خودشون رو به نمایش میذارن.
روز جهانی شبکههای اجتماعی رو به تیکتاک خیلی تبریک میگم. چون نه تنها لحظههای سرگرمکنندهی زیبایی رو برای من رقم زد که بهم یاد داد زندگی ابعاد زیادی داره و خیلیا اون ابعاد رو پیدا کردن. اونا دارن توی اون ابعاد رشد میکنن و این نشون میده نسل جدید، قدمهای موثری برای آیندهاش برداشته.
واتساپ، فضایی با بهروزرسانیهای خیلی سوسکی
با یه جمله ارادت خودم نسبت به این اپلیکیشن سفت رو بگم، اونم اینکه، توی تمام سفرهای من، واتساپ درست عین یه دوربین سیار آنلاین، خانوادهام رو باهام همراه کرد. درسته که دائم بهش گفتیم یه بروزرسانی توپ بده تا بزنیم و سفتبازی درآورد، اما این باعث نمیشه ما یادمون بره که پیامای تصویریش چقدر قبضای موبایلمون رو کم کرده. یا مثلا اینکه، اون حرفی که تو دلمون بوده و نزدیم رو به عنوان استتوس گذاشتیم و طرف اومد خوند و بعد فهمید که یه عذرخواهی بهمون بدهکاره.
واتساپ عزیز، با اینکه هی بروزرسانی که سرش به تنش بیارزه، نمیدی بزنیم، اما روز جهانی شبکههای اجتماعی رو حسابی بهت تبریک میگم و امیدوارم که توی سال جدید کمی از این سفتبازیهات کم کنی.
پینترست، بهشت اونا که دنبال ایده هستن
یه زمانی وقتی میخواستی یه مدل پیراهن پیدا کنی و به خیاط نشون بدی، باید تمام مجلههای مد و فشنی که در دسترس بودن رو دور خودت جمع میکردی. تازه این اول ماجرا بود. قدم بعدیش این بود که، یه بخش از یکی، یه بخش از یکی دیگه رو با هم ترکیب میکردی تا بالاخره مدلی که میخواستی پیدا میشد. اما الان دیگه نه اونیکه دنبال مدل لباس میگرده چالشی داره، نه اونی که دنبال ایده واسه چیدمان خونه و اتاق خوابشه. پینترست انقدر کامل و دقیق همه چیز رو دور هم جمع کرده که محاله بهش سر بزنید و ناامیدتون کنه.
فکر کنم طراحان دکوراسیون داخلی، خیاطا و خلاصه اونایی که با محتوای بصری کار میکنن، روز جهانی شبکههای اجتماعی رو اول از همه به پینترست تبریک بگن. آخه، پینترست، یوتیوب طراحاس.
روزی چند ساعت رو توی شبکههای اجتماعی میگذرونی؟
محاله، سفر بریم و بخشی از مسافرتمون رو توی اینستاگرام به اشتراک نذاریم. قطعا اونی که به رامسر سفر کرده خیلی دوست داره بقیه هم مثل خودش از دیدن بلوار کازینو رامسر لذت ببرن یا حتی روشای روزو هتل قدیم رامسر رو یاد بگیرن، کسی که به یزد سفر کرده عاشق اینه که توی خونههای بومگردی یزد قدم بزنه و در حالیکه داره از خوردن فالوده یزدی نهایت لذت رو میبره، دوربین رو بگیره سمت بافت قدیمی و از دوستاش بخواد اونا هم برای دیدن تمام اون شگفتیها به یزد سفر کنن. اما واقعا بودن توی فضای مجازی نباید هیچ محدودتی داشته باشه؟ نباید هیچ زمان مشخص واسش تعریف شده باشه که به جنبههای دیگه زندگیمون آسیب وارد نکنه؟
قطعا اینطور نیست. زندگی کردن توی فضای مجازی و وقت گذروندن با آدمایی که اون طرف گوشیها نشستن، مدت زمان محدودی داره. باید بلد باشیم این زمان رو مدیریت کنیم. یادمون بمونه که، اون چیزی که در اطراف ماست، یعنی خانواده و دوستای واقعیمون، کسانی هستن که میتونیم ۱۰۰ درصد روشون حساب کنیم، پس باید زمان بیشتری برای بودن در کنارشون اختصاص بدیم.
هر روز، روز جهانی شبکههای اجتماعی هست اگر بلد باشیم باهاش کار کنیم
امروز، بخش زیادی از زندگی مارو سایتها و پیجهای مختلف تشکیل دادن. شاید اگر تا سه سال پیش به کسی میگفتیم یه روزی مردم حتی سبزی و نون رو هم از اینترنت میخرن، یه پوزخند بهمون میزد و میگفت اینو آدم تنبلا میگن که به خودشون امید بدن. اما ما میبینیم که بخش زیادی از خریدای آدما داره توی شبکههای اجتماعی مثل اینستاگرام یا تلگرام و اتساپ انجام میشه. در واقع، ادما قسمت حرفهای زندگی یعنی کسب درآمدشون رو هم به این شبکههای اجتماعی وابسته کردن. حتی کلاسهای مدرسه هم توی این فضا تشکیل میشه و این نشون میده نمیشه اصلا ازش فرار کرد.
همین موضوع پیش میاد که روز جهانی شبکههای اجتماعی هر روز مبارک و مبارکتر میشه، چون تونستن زندگی راحتتری رو به ما هدیه بدن.
اما هیچووقت یادمون نره که
حضور در شبکههای اجتماعی اگر بدون حد و مرز و قانون باشه، میتونه مارو توی دردسرهای بزرگی بندازه. فراموش نکنیم که آدما توی فضای مجای پشت یه سری اکانت با اسم و عکسی قائم شدن که ممکنه اصلا مال خودشون نباشه. حتی اگر اون عکس و اسم هم مال خودشون باشه، فراموش نکنیم که میتونن به خوبی با کلماتی که تایپ میکنن، به یه آدم دیگه تبدیل بشن. پس اعتماد کردن در فضای مجازی و شبکههای اجتماعی رو با وسواس بیشتری پیش ببرید تا بتونید از حضور در این فضا، لذت ببرید و دوستای خوبی پیدا کنید.