یک عضو هیات مدیره انجمن علمی طبیعت‌گردی ایران گفت: عدم هم‌سویی آموزش‌های آکادمیک و کوتاه‏مدت گردشگری با نیاز صنعت گردشگری و هتلداری یکی از معضلات این حوزه است که بار مالی و زمانی زیادی را نیز به همراه دارد.
به گزارش سفربازی، به نقل از ایسنا، مهنا نیک‌بین در خصوص آموزش در صنعت گردشگری، اظهار کرد: سابقه آموزش حرفه‏‌ای خدمات گردشگری در ایران به سال‏های ۱۳۱۴ همزمان با تشکیل اداره سیاحان خارجی و تبلیغات در وزارت داخله (وزارت کشور) وقت بازمی‏‌گردد و به طور جدی‌‏تر در سال ۱۳۴۲ همزمان با رشد و شکل‌‏گیری این صنعت در سازمان جلب سیاحان به صورت دوره‌های آموزشی کوتاه‌مدت داخلی و خارجی در سطح استان‌‏های مختلف انجام پذیرفت. به‌تدریج آموزش‌‏های آکادمیک در قالب مدرسه عالی مهمانداری، خدمات پروازی و مدرسه عالی خدمات جهانگردی و هتلداری در سال‏‌های قبل از انقلاب آغاز شد.
وی افزود: با وقوع انقلاب اسلامی و تغییرات اجتماعی به وجود آمده، دوره‏‌های آموزشی این رشته تا اواسط دهه ۱۳۷۰ به صورت محدود ارائه می‌‏شد تا اینکه مدارس عالی این رشته با سایر مدارس عالی تحت عنوان دانشگاه علامه طباطبایی ادغام شد. این دانشگاه برای نخستین بار دوره کارشناسی مدیریت جهانگردی را در سال ۱۳۷۵ راه‌اندازی کرد و لیسانس مدیریت هتلداری نیز در سال ۱۳۸۳ در این دانشگاه ارائه و همزمان دوره‏‌های کاردانی و کارشناسی پیوسته گردشگری و هتلداری در دانشگاه‌های علمی-کاربردی نیز ارائه شد.
عضو هیات علمی دانشگاه آزاد تهران تصریح کرد: همچنین برای اولین بار در سال ۱۳۸۳ مقطع ارشد مدیریت گردشگری در دانشگاه علامه طباطبایی به پذیرش دانشجو پرداخت. امروزه تعدادی از دانشگاه‌ها مانند دانشگاه علم و فرهنگ، سمنان و تهران؛ دانشکده گردشگری را به صورت تخصصی دارند. همچنین در دانشگاه آزاد اسلامی مقطع کارشناسی گردشگری و هتلداری نیز به صورت تخصصی آموزش داده می‌‏شود.
وی عنوان کرد: تنوع این رشته به لحاظ میان رشته‌ای بودن موجب شده در مقطع کارشناسی ارشد این رشته گرایش‏‌های مختلفی اعم از گردشگری مذهبی، اکوتوریسم و … را شامل شود. مقطع دکتری مدیریت جهانگردی نیز پس از گذشت ۲ دهه از مقطع کارشناسی این رشته و همچنین کارشناسی ارشد آن با ۳ گرایش مدیریت، اقتصاد و فرهنگ از سال ۱۳۹۳ دانشجو می‏‌پذیرد.
نیک‌بین بیان کرد: علاوه بر دوره‏‌های آموزشی دانشگاهی دوره‌های کوتاه مدت سازمان اسبق ایران‌گردی و جهان‌گردی نیز در این صنعت برای آموزش پرسنل وجود دارد که اکنون در بخش آموزش معاونت گردشگری وزارت میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی از طریق موسسات آموزشی تحت نظر این معاونت ارائه می‌‏شود.
آموزش گردشگری باید همراه با فعالیت‌های عملی و تجربی باشد
وی با بیان اینکه دانشگاه‌های علمی کاربردی از سال ۱۳۸۸ کارشناسی مدیریت جهانگردی و هتلداری را ارائه کردند، اضافه کرد: به طور کلی اهمیت آموزش گردشگری به کاربردی بودن و نوع کیفیت آموزشی است که موسسات ارائه می‌دهند. آموزش گردشگری صرفا مباحث تئوری نیست بلکه موارد عملی و تجربی را هم لازم دارد تا دانشجویان قبل از اینکه وارد بازار کار شوند با آن درگیر و بتوانند به صورت کارآموزی درس‌های عملی را سپری و با چالش‏‌های آن آشنا شوند.
نیک‌بین افزود: دوره دیپلم گردشگری در مدارس فنی و حرفه‌ای و سایر دوره‌‏های مهارتی رشته گردشگری و هتلداری وجود دارد. همچنین سازمان فنی و حرفه‌ای یکی از مراکز مهم آموزشی این علم است که دوره‌های کوتاه مدت را در این زمینه ارائه می‌دهد. در صنعت گردشگری و هتلداری لزومی ندارد آموزش‌های سطوح بالای آکادمیک را داشته باشیم بلکه آموزش‌‏های تخصصی کوتاه‌مدت، دوره‏‌های کاردانی و کارشناسی برای تربیت نیروی انسانی مورد نیاز، کفایت می‌‏کند.
وی ادامه داد: نکته مهم قبل از شروع آموزش، ارزیابی مناسب افراد جهت ورود به این حرفه است که با ویژگی‌‏های شخصیتی و ذاتی آن‌ها متناسب باشد. بهتر است بسیاری از مراکز آموزشی علاوه بر آزمون علمی برای جذب دانشجویان از آزمون‏‌های روانشناختی و مصاحبه‌‏های حضوری نیز بهره ببرند تا انتخاب صحیحی اتفاق بیفتد.
وی مطرح کرد: متاسفانه بسیاری از مراکزی که آموزش‌های گردشگری و هتلداری را برعهده دارند از کارگاه‌ها، دروس عملی هتلداری و گردشگری مانند کارگاه‏‌های پذیرایی، آشپزی، شیرینی‌‏پزی و … برخوردار نیستند و آموزش‌ها را صرفا به صورت تئوری ارائه می‌دهند و کمتر به آموزش‏‌های عملی در محیط و در قالب گشت‌‏های آموزشی می‏‌پردازند.
دبیر باشگاه گردشگری فرهنگی پایدار یونسکو ایران افزود: این امر ضعف بزرگی در آموزش است زمانی که دانشجویان پس از چهار سال از دوره کارشناسی فارغ‌التحصیل می‌شوند، هیچ تجربه عملی ندارند و متاسفانه زمانی که صاحبان کسب و کار می‏‌خواهند آن‌ها را جذب کنند باید مجدد دوره‌های عملی را در محیط کار برای آن‌ها برگزار کنند تا مطابق نیاز صنعت آموزش داده شوند که این امر هزینه و زمان زیادی را به خود اختصاص می‌دهد.
فعالیت گردشگری سطح آکادمیک بالایی نمی‌خواهد
وی اظهار کرد: یکی از معضلات این حوزه، عدم هم‌سویی آموزش‌های آکادمیک و کوتاه‌‏مدت گردشگری با نیاز صنعت گردشگری و هتلداری است که متاسفانه این معضل را در این فضا ایجاد کرده و بار مالی و زمانی زیادی را در این زمینه تحمیل می‌کند. موضوع دیگری که امروز در زمینه آموزش گردشگری و هتلداری به عنوان یک معضل با آن روبرو هستیم این است که مقاطع آکادمیک کارشناسی، کارشناسی‌‏ارشد و دکتری در بسیاری از مواقع مورد نظر نیست، زیرا عمده شغل‌هایی که در صنعت گردشگری و هتلداری وجود دارد سطح آکادمیک بسیار بالایی نمی‌‏طلبند و مبتنی بر تجربه کاری هستند.
نیک‏‌بین عنوان کرد: مدرک‌گرایی برای نیروهای کار این صنعت لزومی ندارد مگر اینکه بخواهند در سطوح آکادمیک این رشته فعالیت‏‌های آموزشی داشته باشند یا به سطوح بالای مدیریتی دست پیدا کنند که آن هم به تجارب عملی موفق از پایین‌‏ترین سطح به بالا نیاز دارد، به عنوان مثال یک مدیر موفق هتل باید پله به پله از پایین‌‏ترین سطح کاری هتل تجربه کرده باشد تا به مدیریت هتل برسد و باید به تمامی زیربخش‌‏ها و نحوه عملکرد سیستمی آن‌ها اشراف داشته باشد.
وی خاطرنشان کرد: مورد دیگری که در صنعت گردشگری می‌تواند یک معضل باشد، عدم به‌روزآمدی سرفصل‌ها، متون و درس‌هایی است که ارائه می‌شود. متاسفانه آموزش‌‏های ارائه شده در کشور با نیازها و جهش‌های علمی که این صنعت در سطح بین‌المللی دارد اصلا هم‌سو نیستند و بسیاری از سرفصل‌های دانشگاهی تا همین چند سال اخیر بازنگری نشده بود و این عدم تطابق معضلی برای دانش‌پژوهان در بازار کار داخل و خارج از ایران است.
این کارشناس گردشگری تاکید کرد: بنابراین بیشتر آموزش‌هایی که در این صنعت نیاز داریم تئوری و عملی است که باید در محیط و در قالب کارگاه‌های آموزشی به دانشجویان ارائه شود. لازم به ذکر است که برای وارد شدن به این صنعت افراد باید حداقل‌هایی را در خود داشته باشند و آن ویژگی‌های شخصیتی دانشجویان است که می‌خواهند وارد این رشته شوند.

آیا این مطلب مفید بوده؟

میانگین امتیازات ۵ از ۵
از مجموع ۱ رای